• 21 նոյեմբեր, 2024
    Հայ գրականություն
    Կկուն ու աքլարը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Կկուն ու աքլարը - Աթաբեկ Խնկոյան

    - ՉնաշխարհիկԻմ աքլարիկ,Ձայնդ զիլ - զիլ,Ոսկի ծիլ - ծիլ,Երգերիդ մեջԲյուր ելևէջ։- Կըկու քուրիկ,Հուրիկ, բուրիկ,Քո ձայնն էլ է Լավ գեղգեղում,Ծոր է տալիսՈԻ մըղմըղում․Երգ եմ լսելԵս շատ ու քիչ,Բայց չեմ տեսելՔեզ պես երգիչ։- Ոսկեփետուր,Անուշ իմ քուր,Կուզեմ լսելՁայնդ անսպառՄիշտ անդադար։- Պուճպուճուրիկ,Մի պուտ ջ...

    Հայ գրականություն
    Գայլն ու մկնիկը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Գայլն ու մկնիկը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Գայլը հոտից իր հանգիԶարկեց տարավ մի մաքի,Կերավ փորն ու փսորը,Պառկեց մինչև կեսօրը,Մուկը հեռվից հոտմտաց,Ելավ գնաց Հոփիկ - թոփիկՈւ մի ճոթիկՄսից առավՈւ թռավ։Գայլը զարթնեց,Իրեն ջարդեց,Թե՛, հայ - հարայ,Ալա՜ն, թալա՜ն,Է՜յ, պահապան,Մատնեցին,Վատնեցին,Ինչ ունեի թալնեցին։ 

    Հայ գրականություն
    Աքլորն ու մարգարիտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Աքլորն ու մարգարիտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Օրվա մեկը մի աքլորՔջուջ - մջուջ անելիսՏեսավ մի հատ մարգարիտԱղբի միջին փայլելիս։Կտցեց, ասավ․ «Էս ի՞նչ է,Ինձ հարցնես՝ ոչինչ է.Վայ տամ է՜ն հիմարին,Որ գին կտա է՜ս քարին․Իսկ ինձ համար մի գարինԱրժե էսպես հազարին»։

    Հայ գրականություն
    Չհնձած արտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Չհնձած արտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    (Նեկրասովից)   Աշուն է խորին,Հավքերը չկան,Ծառը մերկացավ,Տերևներն ընկան:Մերկ դաշտում միայնՄի արտ կա անքաղ,Կարծես անցնողիցԽնդրում է մանգաղ:Հասկերը կարծեսԱսում են իրար.- Մեզ աշնան քամինԱրավ ցրտահար:Հերիք է նա մեզՏա գետնեգետին,Մեր հատիկներըՇաղ գան, փոշոտվին:Նույնն է մեզ համարՎաղը, թե այսօր,Քամու...

    Եղեք տեղեկացված

    Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա: