Կոմիտասը ո՞նց է դիմացել Ցավին...ու գրել է... գրել է... երգել է.....Սիրտս նման է էն փլած տներ,Կոտրեր գերաններ, խախտեր է սներ,Բուն պիտի դնեն մեջ վայրի հավքեր...__________Ա՜յ, տո լա՛ճ տնավեր.... Իմ սիրտը հիմա քար է` պապանձ, գիր ու երգ մեջը խեղդված...Տեսնում եմ միայն վտանգն ու մասշտաբը` արհավիրքի, դառե...
Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա:
