«Իր ընտիր մեռելների պաշտամունքը չունեցող ժողովուրդը անարժան է անկախ հայրենիքի, որը միշտ էլ նահատակների սրբազան աճյունից է բարձրանում»,- Գարեգին Նժդեհի այս խոսքերը մարգարեական են բոլոր ժամանակների համար:
Տարիների վարագույրը դեռևս չի ծածկել 90-ականների բուռն իրադարձությունները:
1988 թ-ին Հոկտեմբերյանի շրջանի Արմավիր քաղաքում ՌՈՒԲԻԿ ԵՂՈՅԱՆԻ գլխավորությամբ հիմնվեց Երկրապահ կամավորականների «Արծիվ-13» ջոկատը: Պատերազմական ճակատագրական պահին իր կազմակերպչական ունակություններով փայլեց Ռուբիկ Եղոյանը: Մեծ էր նրա դերը լավագույն տղաների ընտրության, նրանց հավաքագրման գործում: 
ՌՈՒԲԻԿ ԵՂՈՅԱՆԻ երկրապահ ջոկատը, որը հետագայում ստացավ «Արծիվ-13» անունը, անջատվելով համահանրապետական գնդից, նաև Արմավիրի 6-րդ վաշտից, մնաց միշտ հեղինակավոր և մարտունակ: «Արծիվ-13»-ը երկու անգամ եղավ Լաչինում, մասնակցեց Հադրութի և Մարտակերտի շրջանների պաշտպանական կռիվներին: 1992թ. մայիսին ջոկատը դարձյալ Լաչինում էր, մարտնչեց Ղոչազի կռիվներում, օգնեց Արմավիրի 6-րդ վաշտի տղաներին և հունիսին մեկնեց Մարտակերտի շրջանի արևելյան գյուղերի ուղղությամբ: Մեծ էր ՌՈՒԲԻԿ ԵՂՈՅԱՆԻ և նրա մարտական ընկերների սխրանքը, հատկապես Մաղավուզ, Ջրաբերդ, Հակոբ Կամարի, Լենինավան գյուղերի մատույցներում ծավալված մարտական գործողությունների ժամանակ: 
Բազում փորձություններով անցած «Արծիվ-13»-ը 1992թ. հունիսի 28-ին Մարտակերտի շրջանի ծայրամասային Չայլու և Լենինավան բնակավայրերի մոտ դիրքավորվեց: Բաց տարածքներում միայն Թարթառի կիրճն էր, տեղ-տեղ աննշան բլուրներ, որոնց ներքևներում համատարած այգիներ էին: Այստեղ, հունիսի 28-ի, լույս 29-ի գիշերը աներևակայելի մարտ տեղի ունեցավ: Ականատեսների վկայությամբ, դա մի կատարյալ ճակատամարտ էր: Այստեղ միայն ԵՂՈՅԱՆԻ ջոկատը չէր, տարբեր միավորումներ կային: Պատմությունը և իրական փաստերի բացարձակ հավաստիությունն այստեղ լռում են: Մարտից հետո պարզվեց, որ «Արծիվ-13» ջոկատը տվել է երկու զոհ՝ հրամանատար ՌՈՒԲԻԿ ԵՂՈՅԱՆԸ և ջոկատի ամենատարեց հայդուկը՝ ՍԵՐԳԵՅ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԸ (ՊԵՊԱՆԸ): Ջոկատի մյուս մարտիկները այդպես էլ առ այսօր մնացել են անհայտ օրերի չբացահայտված տարեգրության մեջ...
Այսօր, Եռաբլուր պանթեոնում, վեր է խոյանում զոհված ազատամարտիկների հուշահամալիրը: Ինչպես ամեն տարի հունիսի 29-ին, այս տարի նույնպես անհաղթ քաջերի հիշատակը հարգում ենք այցելելով Եռաբլուր, խոնարհվելով նրանց առաջ, և ասելով՝ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ...
-Նվիրում եմ հերոս պապիկիս՝ Գագիկ Ավետիսյանին և "ԱՐԾԻՎ-13" երկրապահ ջոկատի բոլոր քաջերին,- Եվա Ավետիսյան:
Մեկնաբանել