Լինում է, չի լինում՝ մի կամակոր թագավոր է լինում: Մի օր նա կանչում է իր երկրի բոլոր դերձակներին ու հրամայում, թե՝ ինձ համար մի այնպիսի վերմակ կարեք, որ հասակիս համեմատ լինի՝ ո՜չ երկար, ո՜չ կարճ: Ոչ մի դերձակ չի կարողանում թագավորի հրամանը կատարել, բոլորի գլուխներն էլ կտրել է տալիս:
Օրերից մի օր թագավորի մոտ մի դերձակ է գալիս:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է նա,- ես քո ուզած վերմակը կկարեմ: Ո՛չ երկար կլինի, ոչ կարճ:
- Լավ,- ասում է թագավորը,- բայց տես, եթե մի փոքր երկար եղավ կամ կարճ, իմացած լինես՝ գլուխդ կտրելու եմ:
- Համաձայն եմ, թագավորն ապրած կենա, թե չկարողացա՝ գլուխս կտրի:
Դերձակը գնում է, մի վերմակ կարում, դիտմամբ էլ մի քիչ կարճ է անում: Տանում է, դնում թագավորի առաջ: Փեշի տակ էլ թաքուն մի ճիպոտ է պահած լինում:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է դերձակը գլուխ տալով,- քո ուզած վերմակը կարել եմ: Տե՜ս, կհավանե՞ս:
- Տեսնենք հասակիս հարմա՞ր է, թե՞ ավել-պակաս,- ասում է թագավորն ու պառկում թախտին, վերմակը քաշում վրան: Վերմակը հազիվ ծնկներին է հասնում, ոտները բաց են մնում: Դերձակն իսկույն փեշի տակից հանում է ճիպոտը և խփում թագավորի ոտքերին:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է դերձակը,- ամեն մարդ իր վերմակի համեմատ պիտի ոտքը մեկնի:
Թագավորն անմիջապես ոտքերն իրեն է քաշում, թաքցնում վերմակի տակ:
Կամակոր թագավորը այլես ոչինչ չի կարողանում ասել: Նույնիսկ մեծ-մեծ նվերներ է տալիս ու ճանապարհ դնում հնարագետ դերձակին:
Օրերից մի օր թագավորի մոտ մի դերձակ է գալիս:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է նա,- ես քո ուզած վերմակը կկարեմ: Ո՛չ երկար կլինի, ոչ կարճ:
- Լավ,- ասում է թագավորը,- բայց տես, եթե մի փոքր երկար եղավ կամ կարճ, իմացած լինես՝ գլուխդ կտրելու եմ:
- Համաձայն եմ, թագավորն ապրած կենա, թե չկարողացա՝ գլուխս կտրի:
Դերձակը գնում է, մի վերմակ կարում, դիտմամբ էլ մի քիչ կարճ է անում: Տանում է, դնում թագավորի առաջ: Փեշի տակ էլ թաքուն մի ճիպոտ է պահած լինում:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է դերձակը գլուխ տալով,- քո ուզած վերմակը կարել եմ: Տե՜ս, կհավանե՞ս:
- Տեսնենք հասակիս հարմա՞ր է, թե՞ ավել-պակաս,- ասում է թագավորն ու պառկում թախտին, վերմակը քաշում վրան: Վերմակը հազիվ ծնկներին է հասնում, ոտները բաց են մնում: Դերձակն իսկույն փեշի տակից հանում է ճիպոտը և խփում թագավորի ոտքերին:
- Թագավորն ապրած կենա,- ասում է դերձակը,- ամեն մարդ իր վերմակի համեմատ պիտի ոտքը մեկնի:
Թագավորն անմիջապես ոտքերն իրեն է քաշում, թաքցնում վերմակի տակ:
Կամակոր թագավորը այլես ոչինչ չի կարողանում ասել: Նույնիսկ մեծ-մեծ նվերներ է տալիս ու ճանապարհ դնում հնարագետ դերձակին:
Մեկնաբանել