• 22 դեկտեմբեր, 2024
     Ով ալարի, ոչ դալարի - Աթաբեկ Խնկոյան

    Ով ալարի, ոչ դալարի - Աթաբեկ Խնկոյան

    Ժամանակով
    Ազգով - տակով,
    Տնով - տեղով,
    Ամբողջ ցեղով
    Կատուներն են
    Մկան որսկան:
    Բայց էս կատուն,
    Էս մեկն էսքան
    Մրսկա՞ն, սսկա՞ն,
    Ճպռո՞տ, քնկո՞տ,
    Ծո՞ւյլ, ալարկո՞տ:
    Չեմ բամբասում,
    Մուկ չի որսում,
    Դե համբերեք,
    Գիշեր - ցերեկ
    Խոնավ հողին
    Ընկած կողին,
    Աչքերն ընդհուպ,
    Երկուսն էլ խուփ՝
    Հա մռռում է, վերջում փնչում,
    Լոկ բեղերն են վեր - վար թռչում:
    Եվ մկները թաթիկ - տոտիկ
    Պարում, երգում պոչին մոտիկ.
    - Ա՛յ բրդոտիկ,
    Բրդոտիկ,
    Քնած հորթիկ,
    Մի մեզ մտիկ,
    Գանք քեզ մոտիկ,
    Վերցնենք ոտիկ,
    Հագցնենք վարտիք,
    Կպցնենք գոտիկ,
    Ա՜յ խորոտիկ,
    Խորոտիկ:
    Դնչից հեռու՝ չորս - հինգ մատ,
    Դրին թասով լիքը կաթ:
    Քիթը կաթի հոտն առավ,
    Ասա՝ ծույլը ետ դառա՞վ,
    Որ կաթիցը կում անի,
    Անուշ, անուշ խում անի:
    Չէ՜ , արևը գիտենա,
    Նա ուզում է՝
    Թասն իր դնչին մոտենա:
    Ալարկոտը չգիտի՝
    Չաշխատողը չի ուտի:
    Ով ալարի,
    Ոչ դալարի:

     

    Կարիճն ու գորտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Կարիճն ու գորտը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Նախորդը

    Կապիկն ու հայելին - Աթաբեկ Խնկոյան

    Կապիկն ու հայելին - Աթաբեկ Խնկոյան

    Հաջորդը

    Մեկնաբանել

    Եղեք տեղեկացված

    Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա: