Ոչ մի կաթիլ
Թոն չտալով
Երաշտից սով
Մեծ գավառին,
Ամպը վերից
Ջիլ սահելով,
Գնաց հասավ
Օվկիան ծովին:
Այնտեղ, վերից
Մխվեց,
Կախվեց,
Ուզածի պես
Թափվեց,
Չափվեց.
Ու կանգնելով
Մեծ սարի դեմ,
- Տեսա՞ր, - գոռաց, -
Ի՜նչ առատ եմ:
- Վայ քո ճարը, -
Ասավ սարը, -
Մե՜ծ բան արավ,
Ծո՞վն էր ծարավ...
Մի մեծ գավառ
Մատնեց սովին,
Թոնը բերեց
Հանձնեց ծովին:
Ամպն ու սարը - Աթաբեկ Խնկոյան
Հետաքրքիր է նաև
Մեկնաբանել