• 13 հոկտեմբեր, 2024
     Վարդան Այգեկցի՝ Միամիտ գողերը (Առակ)

    Վարդան Այգեկցի՝ Միամիտ գողերը (Առակ)

    Երկու գող բարձրացան մի մեծատան կտուր և կամեցան երդով վայր իջնել և գողություն անել: Եվ լուսնկա էր: Մեծատունն մարդն իմացավ, որ գողերը երդիկի մոտ են: Կինը մարդուն ասաց, թե այս բոլոր գանձերը, ոսկին և կերպասը քեզ որտեղի՞ց: Մեծատուն ասաց.

    «Գնում էի գողության, մեծատուն մարդկանց երդիկով իջնում էի լուսնկա գիշերով, ինչպես այժմ, և լուսնի շողերը երդիկից ներս էին ընկնում, ինչպես այժմ։ Ես գրկում էի շողերի սյունը, վայր էի իջնում և այնպիսի մի բան էի ասում, որ ինչքան գեղեցիկ կերպաս կար այդ տանը, երևում էր ինձ։ Կապում էի լուսնի շողերին և վեր բարձրանում: Այս ամենն այդպես եմ վաստակել»:

    Երբ գողերն այդ բանը լսեցին, խիստ ուրախացան և հավատացին այդ ցնորամիտ բանին և լուսնի շողերը գրկելով երդից վայր ընկան և ջարդվեցին:

     

    Վարդան Այգեկցի – Գինի (առակներ)

    Վարդան Այգեկցի – Գինի (առակներ)

    Նախորդը

    Իշխանը և այրի կինը

    Իշխանը և այրի կինը

    Հաջորդը

    Մեկնաբանել