• 13 հոկտեմբեր, 2024
     Խոզն ու ագռավը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Խոզն ու ագռավը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Մի դարավոր կաղնու տակ
    Խոզը ագահ ու անհագ,
    Այնքան կաղին զխտվեց,
    Որ ցած ընկավ ու փռվեց:
    Զարթնեց քնից ու տակից
    Ծառը փորեց արմատից:
    - Ի՞նչ ես անում, ա՛յ անգետ, -
    Ագռավն ասաց վերևից: -
    Խա՞ղ ես անում ծառի հետ,
    Կչորանա արևից:
    - Չորանում է՝ չորանա,
    - Ինձ ի՞նչ օգուտ՝ զորանա,
    Միայն կաղին ունենամ,
    Ուտեմ, պառկեմ, գիրանամ:
    - Ա՜յ ապերախտ կենդանի,
    Ով քեզ նման վիզ ունի՝
    Իր կույր աչքով չի տեսնի,
    Որ կաղինը հյութալի
    Լոկ այս ծառն է ձեզ տալի, -
    Ագռավն ասավ խոզուկին,
    Էն կախ գլուխ կուզիկին:

    Պոչատ աղվեսը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Պոչատ աղվեսը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Նախորդը

    Շունն ու ձին - Աթաբեկ Խնկոյան

    Շունն ու ձին - Աթաբեկ Խնկոյան

    Հաջորդը

    Մեկնաբանել