Արևը անցավ,
Քամին վեր կացավ:
Մժեղը տեսավ,
Որ քամին իրեն պտտեց,
Ինքն էլ մի կերպ
Խոտը բռնեց, խտտեց:
- Մժեղ, խոտն ինչո՞ւ ես խտտել:
- Քամի, էն քեզանից եմ ազատել,
Որ չհանես սարեսար,
Որ չգցես քարեքար.
Բա գյուղացին մեղքը չի՞,
Հնձած խոտը զուր կորչի:
Քամին ու մժեղը - Աթաբեկ Խնկոյան
Հետաքրքիր է նաև
Մեկնաբանել