• 21 նոյեմբեր, 2024
     Փայտահատն ու մահը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Փայտահատն ու մահը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Ծերն հազարով, կղտալով,
    Թույլ ծնկներին զոռ տալով,
    Մեջքից ցախը վեր առավ,
    Նստեց վրան՝ սուգ արավ.

     

    - Ես տուն ունեմ,
    Դուռ չունի,
    Թոնիր ունեմ,
    Խուփ չունի,
    Ձյունն է ծածկել դռնակս,
    Փայտն է մաշկել կռնակս.
    Ես ծեր... անցած,
    Տնով քաղցած,
    Հա՛ մերկ, հա՛ զուրկ,
    Տալիք ու տուրք,
    Խարջ ու խարաճ,
    Լեզուս է կարճ...
    Վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ...
    Ո՞ւր ես, սև մահ...
    Էսպես ապրո՞ւստ:
    Մին էլ պուպուստ,
    Մահը թե՝ հա,
    Ծերուկ, ի՞նչ կա...
    - Արևդ վկա,
    Ոչինչ չկա...
    Ճաքած լեղին,
    Մոմից դեղին,
    Կմկմալով,
    Լեզվին տալով,
    Ծերուկն ասավ.
    - Մինը չկար,
    Որ էս փայտը
    Շալակս տար:
    Ապրես, տեսա՞ր,
    Ինչ շուտ հասար:
    Բան մի կարծի,
    Փայտն ինձ բարձի,
    Դու ետ դարձի:

     

    Քամին ու մժեղը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Քամին ու մժեղը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Նախորդը

    Հիվանդ եղջերուն - Աթաբեկ Խնկոյան

    Հիվանդ եղջերուն - Աթաբեկ Խնկոյան

    Հաջորդը

    Մեկնաբանել

    Եղեք տեղեկացված

    Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա: