Այսօր հանճարեղ նկարիչ Մարտիրոս Սարյանի ծննդյան օրն է : Նա ծնվել է 1880 թ. փետրվարի 28-ին Նոր Նախիջևանում (Դոնի Ռոստով): Լինելով ընտանիքի 9 երեխաներից մեկը, փոքրիկ Մարտիրոսը դեռ փոքրուց ունակ էր տեսնելու և զգալու շրջապատի գեղեցկությունը: 
Ինքնուրույն ոճ ունեցող վարպետը հաճախ է ճանապարհորդել, ինչպես ինքն էր նշում, իր արվեստում չկրկնվելու և բարձր որակի կտավներ ստեղծելու համար:
Մեծ վարպետը վախճանվել է Երևանում, 1972 թվականի մայիսի 5-ին: Թաղված է Երևանի Կոմիտասի անվան պանթեոնում։ Սարյանի տուն-թանգարանը բացվել է 1967 թվականին Երևանում, այստեղ պահվում է նրա ստեղծագործական ժառանգության զգալի մասը։ 
Սարյանի մտքերից
- Առանց հայրենիքի, առանց հայրենիքի հանդեպ սիրո մարդը չի կարող գտնել ինքն իրեն, նա չի կարող գտնել իր հոգին:
- Ես իմ կյանքի ամենադժվար տարիներն էի ապրում. այդքան բազմազան ոճերի մեջ ես ամեն բան պետք է անեի, որ ունենայի իմ սեփականը:
- 1904 թ. ես սկսեցի ստեղծագործել, իսկապես ստեղծագործել: Իմ նկարները իրականության և ֆանտաստիկայի արդյունք էին. իրականություն, քանի որ ես նկարում էի, այն ինչից տպավորվել էի և տեսել ճամփորդելուս ընթացքում, և ֆանտաստիկա, քանի որ ես տեսածս համապատասխանեցնում էի երևակայությանս:
- Ուղեկցիս գյուղում էինք: Քայլում էինք նեղլիկ փողոցներով: Փոքրիկ տնակների պատերին ստվերներ էին ձգել արմավենիները: Դա մի հրաշք էր գույների և ձևերի իր նրբություններով: Հենց այդ տպավորությամբ էլ նկարել եմ «Գիշերային բնանկար: Եգիպտոս» աշխատանքը:
- Ինձ չի բավարարում այն, ինչ ես անում եմ, ձգտում եմ ստեղծագործական առավել պարզության, որպեսզի մարդիկ նայելով իմ նկարին՝ իրենց զգան այնպես, ասես դուրս են եկել մաքուր օդի և ուրախություն են շնչում: Եթե նկարը չի հուզում և բարի մղումներ չի հարուցում մարդու մեջ, ուրեմն չունի գլխավորը` կյանքի հավերժական շունչը: Ես ձգտում եմ հաղորդել ապրելու երջանկության զգացումը:
- Արվեստը պետք է կյանքի, պայքարի կոչի մարդուն, հավերժական, համամարդկային թեմաներով հաղորդի նրան հույս ու հավատ, այլ ոչ թե ճնշի ողբերգական թեմաների նկարագրությամբ:
Մեկնաբանել