Ցավալի է, բայց փաստ է ․․․
Քիչ - քիչ կորչում է նկարվելու իմաստը, որովհետև մեր նկարները կարծես ֆեյսբուքի ու ինստագրամի համար են միայն ...
Կորչում է նվերի իմաստը, որովհետև ուշք ու միտքդ ռեստորանի աթոռին համարժեք գումար տալն է, կորչում է ընկերության իմաստը, որովհետև քեզ շրջապատում են հազարավոր frendներ ...
Մարդ-մարդ ամենաանմիջական, զգացմունքային ու հուզա - խառն փոխհարաբերություններին քիչ-քիչ փոխարինում են մարդ-էկրան-մարդ սառը, դատարկ ու ոչինչ չասող ժպիտներով լցված փոխհարաբերությունները ...
Գրկելու փոխարեն like-ում ենք, խոսելու փոխարեն գրվում, զանգելու փոխարեն sms գրում, հանդիպման փոխարեն նստում համակարգչի առաջ ...
Կարոտի ժամանակաշրջան է, խեղդող ու շնչահեղձ անող կարոտի․․․
Նյութի աղբյուրը՝ Тома Аванесян FB էջից
Մեկնաբանել