• 21 հոկտեմբեր, 2025
    Հայ գրականություն
    Գայլի խոստովանանքը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Գայլի խոստովանանքը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Կառ փուշը գլուխը տնկած, փշերը փռած, փշերը սրած, ուռած ու փքված ինքն իրենասում էր.- Ես այս դաշտի իշխանն եմ, ո՞վ կհամարձակվի ինձ ձեռք տալ: Ես քանի-քանի քիթ եմծակե,լ քանի կովի, եզան ու գոմեշի լեզու կծել: Քանիսի ձեռքից, քանիսի ոտքից արյուն եմհանել:Ճիշտ որ, եթե ես իմ քաջությունները համրելու լինեմ, քաջերի...

    Հայ գրականություն
    Ընկույզն ու որդը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Ընկույզն ու որդը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Այգում կային զանազան պտղատու ծառեր՝ ընկուզենի, տանձենի, խնձորենի, թզենի: Ընկուզենու կանաչ ճյուղերից կախվել էր փոքրիկ ընկույզը ու օրորվում էր: Մոտեցավ նրան ծերունի որդն ու ասավ.- Սիրուն ընկուզիկ, թող բունդ մտնեմ, քիչ հանգստանամ, ապրենք միասին: Դու դեռ փոքր ես, քեզ կօրորեմ, հեքիաթներ կասեմ ու քեզ կուր...

    Հայ գրականություն
    Սերոբը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Սերոբը - Աթաբեկ Խնկոյան

    - Սերո՛բ, - ասում է հայրը, - գնա հարևանից արշինը բեր, կտավը չափենք:- Է՛, բան չունես, հայրիկ, ի՛նչ նեղություն տանք հարևանին, ես գիտեմ, որ մեր կատուն պոչից մինչև ականջի ծայրը մի արշին է: Էլ արշինն ի՞նչ կանենք:- Սերո՛բ, Սերո՛բ, - ասում է հայրը, - ապրես, գնա հարևանից գրվանքանոցը բեր, պանիր կշռենք:- Է՛,...

    Հայ գրականություն
    Կաչաղակը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Կաչաղակը - Աթաբեկ Խնկոյան

    Չալ կաչաղակը թռչում էր, թռչում ու ծառին նստում: Նստում էր, նստում, պոչիկն էր շարժում: Շարժում էր, շարժում ու երգեր ասում.- Կա, չէ, կա, չկա, չէ:Նորից թռչում էր, թռչում էր, թռչում ու ծառին նստում. նստում էր, նստում, պոչիկն էր շարժում ու երգեր ասում.- Կա, չէ, կա, չկա, չէ:Նորից թռչում էր, թռչում էր, թռչ...

    Եղեք տեղեկացված

    Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա: