Ո՞վ է եկել տանիքներինՍավան փռել այս գիշեր,Սառցե մատով պատուհանինՆախշեր քաշել այս գիշեր։Այն ո՞վ է մեր ծառի ճյուղինԶարդեր կախել այս գիշեր...Ձնագնդի, սահնակ բերողՁմեռ պապն է մեզ հիշել։
Նազ ու տուզով,ՕրորվելովԵվ իրար հետՊար բռնած՝ՓաթիլներըԿամաց-կամացՃամփա ընկանԴեպի ցած։«Արա՛գ իջեք,-Ամպը գոչեց,-Շտապեցե՛ք,Բալիկնե՛ր,Չէ՞ որ վաղուցՁեզ են մնումԱյնքան կայտառՄանուկներ»։ Փաթիլները,Երբ լսեցինԾանոթ ձայնըԻրենց մոր,Շտապեցին,Արագ իջանՈւ ծածկեցինՍար ու ձոր։Դուրս վազեցինՍահնակ...
Մրսում եմ, մրսում,-Ծառի վրայիցՏերևն է ասում։- Քամի՛ ջան, քամի՛,Շուտ եկ ինձ օգնիր,Որ ծառից իջնեմ,Սպիտակ ու փափուկՎերմակով ծածկվեմ։
