Մի անգամ Առյուծ արքան

Մռնչում էր կողի ցավից:

Գազանները ամեն կողմից

Եկան հիվանդ արքային տես:

Բայց մեջները չկար աղվես:

Էնտեղ մեկն էլ, մի պառավ գել

Ասավ. – Արքա, ախր ի՞նչ կա,

Որ աղվեսը` հաճուճ-մաճուճ

Թիզ ու կեսը,

Քեզ չի հարգել ու չի եկել:

Արքան գոռաց, թե.

- Հա՜, թռեք, էն ըմբոստին

Մոտս բերեք:

Հինգ-վեց գազան

Ելան, հասան,

Էն աղվեսին մի կերպ գտան

Պատճառն ասին, բերին ատյան:

Արքան գոռաց.

- Ո՞ւր ես, մեռա՜ծ...

- Ասեմ ձեռաց, - Աղվեսն ասաց.

- Տեր վեհափառ, խնդիրս առ,

Որ լսեցի` դու հիվանդ ես,

Էլ ինչ ասեմ, ինձ հո գիտե՞ս,

Ինչպես գլխիս կրակ վառած,

Եվ պատանս էլ թևիս առած՝

Հա էստեղը,

Հա էնտեղը,

Վերջը գտա ցավիդ դեղը:

Գայլի մորթին արա մուշտակ,

Միսը` եփի, խմի տաք-տաք:

Քրտնեց կողը, կանդնի դողը:

Մեջտեղ գնաց զրպարտողը:

 

-------------------------- Բացատրական բառեր. ԱՏՅԱՆ - ժողովատեղի, նիստ, դատարան ՊԱՏԱՆ - վիրակապ, պատանք, դիակը փաթաթելու սպիտակ սավան ԶՐՊԱՐՏՈՂ - մեկի վրա սուտ մեղադրանքներ բարդողը