Ցավալի է, բայց փաստ է ․․․
Քիչ - քիչ կորչում է նկարվելու իմաստը, որովհետև մեր նկարները կարծես ֆեյսբուքի ու ինստագրամի համար են միայն ...
Կորչում է նվերի իմաստը, որովհետև ուշք ու միտքդ ռեստորանի աթոռին համարժեք գումար տալն է, կորչում է ընկերության իմաստը, որովհետև քեզ շրջապատում են հազարավոր frendներ ...
Մարդ-մարդ ամենաանմիջական, զգացմունքային ու հուզա - խառն փոխհարաբերություններին քիչ-քիչ փոխարինում են մարդ-էկրան-մարդ սառը, դատարկ ու ոչինչ չասող ժպիտներով լցված փոխհարաբերությունները ...
Գրկելու փոխարեն like-ում ենք, խոսելու փոխարեն գրվում, զանգելու փոխարեն sms գրում, հանդիպման փոխարեն նստում համակարգչի առաջ ...
Կարոտի ժամանակաշրջան է, խեղդող ու շնչահեղձ անող կարոտի․․․

 Թամարա Ավանեսյան

Նյութի աղբյուրը՝ Тома Аванесян FB էջից