«Կինը նարկոզից հետո գիտակցության չէր գալիս:

Ծննդաբերությունը ծանր էր անցել:

Երեխան ծնվել էր թեև խոշոր, սակայն կապտած և անշունչ, առանց նորածիններին հատուկ սովորական ճիչի:

Բժիշկների բոլոր ջանքերը՝ կյանք վերադարձնել երեխային, չօգնեցին և, կորցնելով հույսերը, երեխային դրեցին դույլի մեջ՝ դուրս տանելու, իսկ իրենք սկսեցին զբաղվել մոր հետ՝ գոնե նրա կյանքը փրկելու հույսով:

Սանիտարուհին վերցրեց դույլը և երեխային, որպես մեռելածին, դուրս տարավ:
Ճանապարհին թույլ ճիչ լսեց, ուշադրությունը լարեց և համոզվեց, որ ձայնը դույլից է լսվում:

Երբ թեքվեց դեպի երեխան՝ նա արդեն ճչում էր ամբողջ կոկորդով:

Բարեբախտաբար, բժիշկներին հաջողվեց փրկել նաև մոր կյանքը:

Այդպես բարեհաջող ավարտվեց երեխայի ծնունդը, որը թվում էր՝ ողբերգական վախճան էր ունենալու:

1932 Թ . ԱՊՐԻԼԻ 17 -Ն ԷՐ:

ՀՐԱՇՔՈՎ ՓՐԿՎԱԾ ՆՈՐԱԾԻՆԸ ԿԱՐԵՆ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆՆ ԷՐ»:

Ռիմա Դեմիրճյան «Հիշատակ»

Կարեն և Ռիմա Դեմիրճյան