Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են,

Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են,

Չգիտեմ` ինչո՞ւ է այսպես:

 

Հայաստան ասելիս շրթունքս ճաքում է,

Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է,

Չգիտեմ` ինչո՞ւ է այսպես:

 

Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են,

Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են,

Չգիտեմ` ինչո՞ւ է այդպես:

 

Հայաստան ասելիս աշխարհն իմ տունն է,

Հայաստան ասելիս էլ մահն ո՞ւմ շունն է.

Կլինե'մ, կմնա'մ այսպես:

 

Համո Սահյան

Հայաստան ասելիս, Համո Սահյան