Զարթնել են արդեն
Ծիլ, ծաղիկ ու խոտ,
Դաշտերը կանաչ,
Անտառը շաղոտ։

 

Զեփյուռն է կամաց
Իջնում սարերից,
Զարթնած աշխարհին
Համբյուրներ տալիս։

 

Մեղուն է շրջում
Ծաղիկների մեջ,
Առուն կարկաչում
Ու երգում անվերջ։

 

Զվարթ ճամբարում
Պիոներական,
Հնչում է հիմնը
Մեր սովետական։

 

Ու զով ճամբարի
Դրոշը կարմիր
Նազիկ սահելով,
Փարվում է կայմին։

 

Եվ սկսվում է
Մեր մանուկների
Օրը երջանիկ՝
Կյանքը ճամբարի։