-Ո՜վ թշվառ մրջյուններ,- ասաց մի անգամ համսերը,- ողջ ամառն օրնիբուն աշխատում եք և ի՞նչ եք հավաքում․․․ մի բուռ պաշար։ Եթե միայն տեսնեի՜ք իմ ունեցվածքը։

-Լսիր,- ասաց նրան մի մրջյուն,- եթե քո ունեցվածքը ավելին է, քան դու կարիք ունես, ուրեմն ճիշտ են վարվում մարդիկ, երբ քանդում ենք բույնդ ու մառաններդ դատարկում, իսկ քեզ էլ ստիպում են քո կյանքով մեղքդ քավել։