Կապուտակ լճի
ջրի երեսին
Ճարպիկ ու արագ
սագիկն է լողում.
Սուրում ջրի տակ,
դուրս գալիս կրկին,
Ու ինքը իրեն
բարձրաձայն գովում.
- Օդում թռչում եմ,
ցամաքում շրջում,
Լճակի ջուրը
պատռում նետի պես,
Ինձ պես ուրիշը
չկա աշխարհում,
Ողջ թռչունների
թագավորն եմ ես։
- Իզուր ես գովում,
քույրի՛կ, ինքդ քեզ,-
- Կռունկը նրան
ձայնեց վերևից,-
Կարո՞ղ ես արդյոք
լողալ ձկան պես,
Եղնիկի նման
վազել քարափից:
Արծվի նման
հպարտ, փառավոր,
Կարո՞ղ ես պատռել
ծալքերն ամպերի...
Լավ է գիտենալ
մի բան հիմնավոր,
Քան թե շատ բաներ,
բոլորն էլ թերի։
Комментировать