Կապույտ աչքեր է ունեցել հայը:
Ոսկե վարսեր է ունեցել հայը:
Պայծառ ժպիտ է ունեցել հայը:
Իսկ երբ վառել են երկիրը հայի,
Իսկ երբ ընկել են որդիքը հայի,
Հուր են արձակել աչքերը հայի,
Ծուխ են ծխացել աչքերը հայի:
Ու սեվացել են աչքերը հայի,
Ու սեվացել են վարսերը հայի,
Ինչպես պատերը սգող օջախների,
Որ ավերվել են բախտը հայի...
Բայց վերականգնված օջախների պես
Նորից պայծառ կլինեն աչքերը հայի...
Հեղինակ՝ Նունե
Add comment