Երևանի հարթավայրի արևելյան կողմից հոսում է մի փոքր գետակ, որը կոչվում է Գետառ կամ Գետիկ, իսկ պարսկական տիրապետության տիրապետության շրջանում կոչվել է Կըրխ Բուլաղ։
Ունի 22 կիլոմետր երկարությունը, որը սկիզբ է առնում Գեղամա լեռնաշղթայի արևմտյան լանջերին գտնվող Քառասուն աղբյուրներից և հոսելով Ավանի թաղից՝ մուտք է գործում քաղաք և Շենգավիթի մոտ թափվում Հրազդան գետը։
Ամռան ամիսներին Գետառը սակավաջուր է, իսկ հորդառատ անձրևների ժամանակ, մանավանդ գարնան ամիսներիում վարարում է և սարերից իջնող սելավներով իր հետ բերում հսկայական գլաքարեր, ավազ ու տիղմ, որոնք հեղեղելով Երևանի թաղերը՝ մեծ վնասներ են պատճառում։
Այն քաղաքին վնասներ է պատճառել 1873, 1923, 1924 և վերջնին անգամ վարարել ու հսկայական քարակույտեր է հասցրել քաղաք՝ 1946 թվականի մայիս ամսին, ըստ երևանցիների վկայության վերջին ջրհեղեղին այն իր հետ բերել է 1-1,5 մետր տրամագծով քարեր։
Նախքան քաղաքի ջրմուղների կառուցումը՝ երևանցիները Գետառի ջրից են օգտվել։
Комментировать