Կապույտ աչքեր է ունեցել հայը:
Ոսկե վարսեր է ունեցել հայը:
Պայծառ ժպիտ է ունեցել հայը:
Իսկ երբ վառել են երկիրը հայի,
Իսկ երբ ընկել են որդիքը հայի,
Հուր են արձակել աչքերը հայի,
Ծուխ են ծխացել աչքերը հայի:
Ու սեվացել են աչքերը հայի,
Ու սեվացել են վարսերը հայի,
Ինչպես պատերը սգող օջախների,
Որ ավերվել են բախտը հայի...
Բայց վերականգնված օջախների պես
Նորից պայծառ կլինեն աչքերը հայի...
Հեղինակ՝ Նունե
Комментировать