Ցավը գույն ունի... ծիածանի յոթ գույներից 8- րդը «ցավագույնն» է՝ կորցրած երազանքների, անվերադարձ սպանած ժամանակի ու լռությունից խեղդվող հոգիների ցավագույնը:
Մենք էդպես էլ չսովորեցինք նորմալ ապրել, ու չկարողացանք նույնիսկ կարգին մեռնել... մնացինք կյանքի ու մահվան արանքում... կիսավեր, կիսասեր ու կիսատված:
Երանի կարողանայի ջնջել՝ երկինքը խճողող ու խեղդող լարերն ու ցավի գույնը՝ ամեն ծխացող հոգուց: Ածխացած սրտերը ցավագույն են...
Վառվող տների կայծերն էլ ցավոք, սիրո հրդե՛հ չեն ստեղծի, այլ կարոտով մրոտված աչքեր...
Комментировать