Շատերը չգիտեն, բայց պահածոների պատմությունը եկել է դեռևս հին ժամանակներից: Այն ժամանակ, երբ սառնարաններ չկային, մթերքները պահպանելու և ձմռան պաշարը հավաքելու համար, կիրառում էին հենց պահածոյացման տարբերակը։ Այն օգտագործում էին ոչ միայն ձմռանը գոյատևելու համար, այլ նաև երկար ճանապարհորդությունների, պատերազմների կամ արշավների ժամանակ սնունդ ապահովելու համար:
Առաջին կոնսերվանտը համարվում է աղը, որի շնորհիվ ճարպը և միսը կարելի էր երկար ժամանակ պահպանել:
Ցանկացած պահածոյացված մթերք, իր մեջ պարունակում է մեծ քանակությամբ աղ, շաքարավազ և քացախ, որն էլ նշանակում է, որ տվյալ «ՈՒՏԵԼԻՔԸ» տոքսինների աղբյուր է։ Առանց նշված բաղադրիչների տվյալ մթերքները պահպանել հնարավոր չէ։
Նույնիսկ ամենացածր կալորիականություն ունեցող պահածոյացված բանջարեղենը, որը հազվադեպ է գերազանցում 20-30կկլ/կիլոկալորիա/, այս դեպքում որևէ դեր չի խաղում։ Պահածոների մեջ պարունակող աղը խանգարում է, որպեսզի օրգանիզմում գտնվող ավելցուկային ջուրն ու տոքսինները դուրս գան օրգանիզից, որն էլ կարող է հանգեցնել երիկամների կամ սրտի սխալ կենսագործունեության, կամ այլ հիվանդությունների: Ինչպես նաև դրսևորվել տարբեր ախտանշաններով՝ թուլություն, ինքնազգացողության վատացում, պարկեր աչքերի տակ և այլն:
Նախապատվությունը տվեք սառեցված մթերքներին։
Հեղինակ՝ բյութի բլոգեր Աննա Սեմերջյան
Add comment