Իրեն տեսնելով
Հայելու միջին,
Կապիկը ոտով
Մի բոթեց արջին.
- Քեռի՛, սրան տես,
Սա ո՞վ է, գիտե՞ս.
Հրեշ, ցուցանք,
Պատիժ, փորձանք:
Ինձ տեղնուտեղ կսպանեի,
Թե քիչ սրան նմանեի:
Բայց թե ես էլ ինչո՞ւ հետ եմ,
Էդպես ցուցանք քչի՞ն գիտեմ,
Թվե՞մ զատ - զատ,
Մերոնց մեջ շա՜տ:
- Քան թե թվես
Ձերոնց զատ - զատ,
Լավ չէ՞ նայես,
Խելոք, վրադ, -
Էն գարշելուն
Արջը ասավ,
Բայց թե խոսքը
Տեղ չհասավ:
Add comment