Ի՜նչ անուշ է սիրուն գարնան
Խենթ ու խելառ այն քամին,
Որ սուլում է կտրի վրա,
Թխկթխկացնում ապակին:
Ի՜նչ անուշ է սիրուն գարնան
Այն անձրևը խելագար,
Կտկտում է կտրի վրա,
Մերթ կամացուկ, մերթ վարար:
Աննման են կանաչ գարնան
Հողմն ու անձրև միասին,
Որ ոռնում են գայլի նման,
Սիրուն նախշում ապակին:
Комментировать