Նազ ու տուզով,
Օրորվելով
Եվ իրար հետ
Պար բռնած՝
Փաթիլները
Կամաց-կամաց
Ճամփա ընկան
Դեպի ցած։
«Արա՛գ իջեք,-
Ամպը գոչեց,-
Շտապեցե՛ք,
Բալիկնե՛ր,
Չէ՞ որ վաղուց
Ձեզ են մնում
Այնքան կայտառ
Մանուկներ»։
Փաթիլները,
Երբ լսեցին
Ծանոթ ձայնը
Իրենց մոր,
Շտապեցին,
Արագ իջան
Ու ծածկեցին
Սար ու ձոր։
Դուրս վազեցին
Սահնակ առած
Մանուկները
Ժպտերես,
Եվ սկսվեց
Խաղ ու պարի,
Զվարճության
Մեծ հանդես։
Комментировать