Ձմռան վերջին ամենից շուտ,
Այգիներում, դաշտերում
Չալիկ-մալիկ, կուրծքը պուտ-պուտ,
Մի թռչուն է երևում։
Եվ այդ խեղճը դեռ ցուրտ օդում,
Առանց տրեխ, առանց չուստ,
Թռչկոտում է, խնդրում, կանչում,
Թե՝ «Պապաճուստ, պապաճուստ»։
Երբ գալիս է սիրուն գարուն,
Որ էլ պետք չեն տրեխ, չուստ,
Նա տաքանում ու չի ասում
Էլ՝ «Պապա՜, չուստ, պապա՜, չուստ»։
Add comment