Գորտը գորտին ասավ. - Քե՜ռի,
Խնդրեմ էս կողմ մի ետ դառի.
Տես՝ ուռե՞լ եմ,
Փուքն առե՞լ եմ,
Ուղի՜ղն ասա,
Կովին հասա՞։
Զուր է, վե՜րջ տուր,
Կովն ո՜ւր, դո՛ւ ո՜ւր:
Հիմի՞, քե՛ռի,
Ուռա՞ իսկի:
- Շատ չեն զոռի,
Նույնն ես, սըսկի՜:
Մի տե՜ս, քեռի՛…
- Նույնն ես, լռի՜,
Աշխարհ կանցնի,
Եթե գորտը
Կովին հասնի:
- Ա՜յ, տե՜ս, քե՛ռի…
- Թեկուզ մեռի,
Դու բաց աչքով
Չես դառնա կով:
Գորտը ուռավ,
Փքվեց նորից,
Խիստ փուք առավ
Ճաքվեց զոռից:
Ով որ փքվի,
Նա կչքվի:
Add comment